hayvanları çok seven biriyim ben. onların karnını doyurmadan yemeğe oturmazdım.
o zaman 2 tane köpeğimiz vardı. eşime dedim ki;
hadi gel! hayvan barınağından bir köpek daha alalım dedim ve gittik.
canlarım ya o kadar çoklar ki.. o kadar ilgi istiyorlar ki.. ve o kadar küçükler ki....
sözümona yemek atmışlar önlerine. hani derler ya köpeğin önüne atar gibi resmen o şekilde.
o ne manzaraydı allahım. hayvanlar birbirini paralıyor. içim parçalanmıştı.
sanki hepsi beni al diyordu. ama hepinizi birden alamazdım ki.
o tel örgülere yapışmalarını görmeliydiniz. derken en arkalarda kendini hiç de paralamayan, sesi çıkmayan, sadece bana; sanki beni al, der gibi onu gördüm. boynunu bükmüş öyle bakıyordu.
onu diye işaret ettim ve getirdiler.
allahım nasıl pisti. nasıl kokuyordu. o ise öyle bir sokulmuştu ki bana. küçücüktü. eve geldik. güzelce yıkadık. misler gibi olmuştu. adını rocky koymuştuk. şu anda 3 yaşında. ama ben onu yaklaşık 6 aydır göremiyorum ve özlüyorum.